In de WIA en dan....

Na de keuring genoten op Vlieland en erna kwam even een klap met de hamer. Man wat was ik moe. Ook niet meer dan logisch. 2,5 jaar knokken voor je plekje in de maatschappij, voldoen aan verwachten, afspraken en protocollen vragen een hoop, vaak onbewuste, spanning. En al helemaal de keuring zelf, zoals in vorige blog beschreven. Ik kon eind mei niet anders dan de vermoeidheid toelaten en bijkomen. Helaas kon ik even niet meer helpen bij de musical van Thijs maar er was ook zoveel berusting. Ik voel sinds de keuring een enorme ruimte in mijn hart, hoofd en lijf. Wat erkenning al niet doet! Dat er tegen je wordt gezegd: wat heb jij al gestreden en zorg eerst maar even voor een jaar voor jezelf en je stabiliteit en zien we dan verder. Maar ook dat ze niet weten of de oplossing er komt dat dit misschien is wat het is de komende jaren, of voor de rest van mijn leven maar. Het is de harde waarheid maar de erkenning geeft op 1 of andere manier ook berusting.

Met de vermoeidheid ben ik weer naar mijn arts/acupuncturist gegaan. De infuzen alfa liponzuur gaven even een boost maar erna niet meer zo als gehoopt. En ik had een bijwerking die bij 1 op de 10.000 voorkomt. Acute smaakverlies. Man, wat is dat een drama! Ik proefde niks meer! ik kon zelfs een heleboel eten niet meer door mijn keel krijgen als brood en banaan. De structuur verdroeg ik niet. Het was voor mij wel een keuze om met het infuus te stoppen. Weinig kunnen heb ik inmiddels geaccepteerd maar niet meer kunnen genieten van eten en drinken....dat niet er ook nog bij! Ik ben gestopt met de infusen en in de afgelopen weken kwam mijn smaak geleidelijk weer terug, wat een verademing is dat! Ik geniet nu extra van alles wat ik naar binnen werk.

Voor de keuring had de huisarts mijn bloed nog een keer laten testen. Er kwam volgens de richtlijnen niks uit maar mijn arts/acupuncturist gaf aan dat hij daar anders naar keek. Mijn vitamine B lag maar vlak boven de ondergrens, een rood gebied volgens de vitamine B kliniek in Rotterdam waar hij veel contact mee heeft. Wanneer je long covid hebt, heeft je lichaam juist extra bouwstenen nodig en volgens de vitamine B kliniek ligt de onderwaarde op 250 en hier zat ik onder. Volgens de huisartsen is dat 175 en daar zat ik net boven. Hij wilde me hier graag bij ondersteunen en heeft me een spuit met vitamine B12 gegeven. Nou wat er gebeurde is niet voor te stellen! Wat een boost. Ik had sinds de griep in februari weer allemaal vage klachten als tintelende vingers, slapende armen, vlekken voor de ogen, suizende oren, grote cognitieve problemen en vermoeidheidsproblemen. Past een heleboel bij long covid maar ook bij vitamine B 12 tekort. Sinds de prik slik ik bij en ben al 6 weken in voor mij goede doen. Het zakt nu wel wat af maar heb de afgelopen periode geen oorsuizen, geen dove handen en armen, geen vlekken voor de ogen en zit zoveel beter in mijn vel. Morgen  weer heen en overleggen of we nog gaan prikken of blijven slikken maar heel erg blij met deze ontdekking!!! Met long covid heb je zoveel pijntjes en klachten al 3 jaar dat ik de schouders maar ophaal en het draag, maar deze ontdekking is toch wel heel erg fijn!

De combinatie tussen de WIA erkenning wat enorm veel lucht en ruimte geeft, en de vitamine B12 maken dat ik gewoon al 6 weken vrolijk ben, de zon zie schijnen, en al meer mensen heb gezien dan in afgelopen half jaar bij elkaar. Lieke haar verjaardag met een voetbalfeest gevierd, een vriendin met een prachtig 50e verjaardagsfeest en vrienden met een trouwfeestje. Ik heb het allemaal volledig meegemaakt. Niet een beetje er bij zijn maar gewoon echt meedoen!!! Hoe het ook straks allemaal weer gaat, dit pakt niemand me meer af. Ik kan nog steeds een heleboel niet maar ook in vergelijking met afgelopen half jaar enorm veel wel. 

Neemt niet weg dat ik graag een dag met mijn dochter wil shoppen in Groningen maar dat niet durf, en soms nog eens flink geconfronteerd wordt met wat voor iedereen normaal is en ik niet kan....maar zolang het gaat als nu ben ik happy! Als dit het leven is, ben ik al tevreden, ik ben zoveel dieper geweest dan dit! Soms komt even de angst om de hoek kijken om daar weer te komen. Want doe ik niet teveel nu? Angst voor de man met de hamer! Maar die komt vast af en toe nog wel eens maar hopelijk niet meer zo hard. En angst voor virusjes....want die halen me elke keer onderuit. In paniek wakker worden als ik in een kuchje heb snachts...ik snap het zo van mezelf, een soort van kleine trauma's die je met je mee draagt door de afgelopen 2,5 jaar. Hopelijk duurt het volgende virus pakken nog heel lang en kan mijn lichaam het dan aan!!!

Kortom een dankbare blije Co!  Afgelopen weken ben ik met mijn nieuwe behandeltraject gestart bij Tigra. Cognitrain heet het. Na rustig opstarten deze week met 2 keer in de week gestart. Nieuwe verbindingen in mijn brein ontwikkelen wat hopelijk zorgt voor een verbeterd cognitief functioneren en daarmee ook voor meer energie. Het traject kost ook veel energie en voor de ernstige gevallen van long covid niet geschikt. Ik hoop dat ik nu zover ben dat het me gaat helpen, ook wel weer spannend! We gaan het zien!

Enorm veel zin in de zomer, al is de zon tot nu toe ver te zoeken. In augustus gaan we naar Zuid Frankrijk naar een vertrouwde camping aan de middellandse zee. Na 2 moeizame zomervakanties (1e keer met long covid was ik nog heel ziek, en bij de 2e vakantie zijn we verregend in Bretagne en kwam ik met corona besmetting 3 thuis) is 3 maal scheepsrecht. Can't wait! Eerst aanstaande woensdag halve finale voetbal en donderdag de musical van onze zoon.

Fijne zomer allemaal!!!

Liefs Co