nieuwtje!!

Ik eindigde mijn vorige blog met dankbaarheid voor de stabiliteit. Ik kon m'n draai niet vinden na de zomervakantie maar door de indeling van mijn revalidatieprogramma bij Tigra, zat ik zo weer in het ritme van alledag. Ik heb mezelf beloofd om meer te gaan genieten en dingen te proberen die de afgelopen (bijna) 3 jaar niet heb kunnen doen. Dit in samenspraak met mijn begeleiders van Tigra. Want hoever kun je komen nu? Is het de beperking van de ziekte die ontwikkeling tegen houdt, of de angst om onderuit te gaan en weer meer klachten te krijgen? Met deze vragen in het achterhoofd heb ik veel ondernomen. En heeeeel belangrijk, enorm genoten!!!!

Ik ben naar Utrecht geweest naar de première van een documentaire waarbij lotgenoten zijn gevolgd. Het werd een nachtje weg samen met mijn moeder. Dit was lang geleden. Enorm genoten van het uitje. De film was mooi maar ook confronterend. De eerste klinieken in Nederland gaan open voor long covid. Dat is goed nieuws!

Door het vele aangaan van uitjes en activiteiten waarbij ik grenzen verken ( 5km tocht wandelen in earnewald, handbalwedstrijd bekijken van oranjedames, musea bezoeken, handbaltrainingen op avond mee met de kinderen, uitjes met vriendinnen zelfs icm autorijden) is mijn leven in een maand tijd enorm vergroot. Eigenlijk lukte het meeste allemaal ook wel. Waar ik om moet denken is om de bewustwording niet los te laten. Ik ben gewoon meer gaan plannen in mijn agenda en kreeg steeds meer vertrouwen. Maar hoe snel kan ik en hoeveel kan ik aan? Dit blijft een zoektocht. 

De afgelopen 2 weken kreeg ik wat meer druk op mijn hoofd en probeerde het telkens weg te analyseren. Ik merkte dat mijn brein meer moeite kreeg, en had weer meer rust nodig tussen door. Er waren ook situaties waar ik stress van had. Dit was even de druppel. Stress blijft enorm slecht voor me. Afgelopen week kreeg ik wel even een tik. Ik heb 4 hele stabiele maanden gehad dus weet dat het kan gebeuren. Ontdekken waar nieuwe grenzen liggen hoort erbij. De goede periodes worden steeds langer. Even pas op de plaats , reflecteren en door. Al blijven crashdagen natuurlijk waardeloze klote dagen.

Dit net nu ik op een kruispunt sta in hoe nu verder. Zou het meespelen ;-) Dit brengt natuurlijk ook wel spanning met zich mee. Over een paar weken is mijn revalidatie klaar. Cognitrain heeft me structuur gegeven, een sparringpartner en inzichten. Ook heb ik mijn cognitief functioneren kunnen trainen. Ik voel dat ik toe ben aan afsluiten en een nieuw pad.

Ik zou per november starten met een cursus. Helaas gaat deze cursus niet door. Maar ik had ook een ander lijntje lopen. Die van vrijwilligerswerk. Revalidatie gaf me 2 ochtenden in de week invulling. Wat zou ik graag op een fijne plek nuttige invulling geven aan mijn week. Na alle mislukte re-integratie debacle weer vertrouwen op doen, een beetje meedoen in de maatschappij. Weer contact maken met andere mensen en zingeving voelen. Ik heb er heel veel zin in, maar ook spannend.

Ik heb een hele leuke plek gevonden en ben gister op bezoek geweest. Na de herfstvakantie gaan we 1 dagdeel in de week ontdekken of het voor beide partijen werkt. Loopt het allemaal goed,  dan gaan we kijken hoeveel dagdelen ik aan de slag zal. 2 zal eerst mooi zijn. 

Ontzettend blij met dit goede nieuws en geeft meteen een boost in een pittige week. Wanneer het wat wordt, zal ik de volgende keer vertellen over wat voor werk het is en hoe het gaat en wat het voor me betekent. Eerst maar even beginnen. Ik kan nu al zeggen dat na het proces van ziek worden, mislukte re-integratie, accepteren dat je ziek bent en blijft, en je werk verliezen voelt dit als een enorme overwinning!!

Wat ik heb geleerd van de afgelopen periode van grenzen opzoeken en verleggen? 

- ook al ben ik stabiel......wanneer ik alles loslaat en gewoon ga, wordt het spannend. Dit zijn ook wijze woorden van de ergotherapeute en neem ik mee. Bewust blijven en blijven luisteren naar de signalen! 

- de goede periodes (tussen crashes) worden steeds langer. Ik ben hartstikke goed bezig en ga lekker zo door!

- stress blijft een ding. Hier ga ik dus nog steeds heel slecht op en zal ik proberen te blijven vermijden als het binnen mijn invloed is. Wanneer er wel stress is, moet ik hier op anticiperen.

Bedankt allemaal weer voor het lezen en het meeleven!  Ik kijk er nu al naar uit om in de volgende blog hopelijk enthousiast over vrijwilligerswerk te kunnen schrijven!

groetjes Co