uitslagen MCL

Het was een lange middag in het ziekenhuis. Eerst bloedprikken, dan longfunctietesten, foto's en uiteindelijk gesprek met de arts.

Ivo was aan mijn zijde en maar goed ook. Het bloedprikken was zo maar klaar maar bij afdeling longfunctie was het een chaos. Er waren wat onverwachte cliënten en ik werd geholpen door een mevrouw die blijkbaar niet alle testen al onder de knie had. Halverwege moest ze de tijd vullen met wenselijke gesprekjes tot de juiste persoon kwam. Normaal helemaal niet erg maar deze gesprekjes en dat het anders liep is niet helpend ivm overprikkeling en vermoeidheid. Meteen de gedachtes van "oh jee, houdt ik dit zo wel de hele middag vol?" Bij de longfunctietesten moest ik vaak opnieuw blazen omdat de laatste test minder goed moest zijn dan ervoor, op een of andere manier werd ik steeds beter. Man man man, na al dat blazen was ik wel enorm duizelig en licht in mijn hoofd. Toen de meneer voor de laatste test kwam, kon ik amper meer volgen wat hij zei, maar dat hoefde ook niet want hij werd direct weer weg gebeld. Toen we eindelijk konden starten, was het gelukkig zomaar klaar. Deze meneer wist me te vertellen dat ik bovengemiddeld presteerde. Dit was wel een positieve verrassing want ik heb mijn hele leven, vooral voor mijn 20e, een enorme geschiedenis met benauwdheid, pufjes, hoesten etc. In het kader van de post covid voel ik duidelijk dat het probleem niet bij mij in de longen zit. 

Na taart en koffie (ik had zo behoefte aan wat energie ;-) ) moesten we weer naar de achterkant van het MCL. Wandelend hierheen voelde ik al dat dit m'n laatste wandeling was. Maar zien hoe we weer terugkwamen. De arts, mevr. van Schaik, wist me te vertellen dat mijn longen brandschoon zijn, ook geen littekens van alle ellende van vroeger. Heel fijn maar ik was meer nieuwsgierig naar de Post Covid en natuurlijk de waardes van mijn bloed. Je leest dat er veel anders kan zijn bij een post covid patient, bijv op gebied van cortisol of ontstekingswaardes. Teleurstellend was voor mij het bericht dat er niks te zien was in mijn bloed.

Conclusie was eigenlijk dat er, zoals bij velen, niks opmerkelijks aan te tonen is. Dat er nog geen effectief bewezen behandelingen zijn. De poging met SSRI is weer een probeersel en als je dat wilt proberen ben je niet meer of minder dan proefkonijn. Eigenlijk doe ik alles wat ik kan volgens protocol en ben ik zo goed ingelezen dat ze me niks meer te vertellen had. Het komt er op neer dat ik dit moet accepteren. Er zijn mensen die worden binnen een jaar beter maar ook mensen bij wie er na 2 jaar nog niks veranderd is en ze hebben nog niks concreets om dit te behandelen. De beeldvorming van iedereen is weer anders. 

Ik moest weer doen wat ik al deed: weer goede balans vinden, binnen de mogelijkheden opbouwen en functioneren. En vooral accepteren. 

De arts kon me voor een advies gesprek nog wel bij hun fysio verwijzen om mijn vragen over spierpijnen en bewegen te stellen, maar verder had ze niks te bieden. Ik sta in systeem en over drie maanden nemen ze nog even contact op. Over vaccinatie was het advies te wachten op de nieuwe prikronde met nieuw vaccin omdat deze beter zullen beschermen dan de oude booster. 

Verdrietig verliet ik spreekkamer. Eigenlijk wist ik van te voren al dat dit de uitkomst zou zijn maar toch raakte het me enorm. Vooral omdat ze uitsprak dat er geen einddatum op zit. Ik leef in de veronderstelling dat ik volgend jaar vast wel weer functioneer maar dat is dus nog mar de vraag. Ik moet hoop putten uit onderzoeken die er lopen, en hopelijk zit het ei van columbus daar bij. En misschien een beetje vertrouwen op mijn lijf, maar dat is lastig nu. 

Gelukkig werd er een mooi golfkarretje geregeld zodat ik tranend in stijl naar de uitgang werd gereden. Thuis hadden we sushi besteld, vooral voor Ivo want moet hem toch af en toe beetje verwennen! Maar zelfs mij smaakte het verrassend goed.

Nu "the day after" voel ik me moe en leeg. Maar voornemens de kwijtgeraakte energie van gister vandaag en morgen weer op te laden in de zon en maandag, als eindelijk het echte leven weer begint, ik weer ga beginnen met het vinden van een voor mij lekker ritme om weer aan te sterken te functioneren naar kunnen.

En doorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!