de laatste loodjes, zuurstoftherapie deel 3

De laatste fase van de behandeling. Ik kan inmiddels vertellen dat de behandeling te verdelen is 3 fases.

De eerste fase duurde voor mij 18 behandelingen, waarbij ik alleen maar achteruit ging en intens moe werd. Na 18 keer ging de knop om en het licht aan. De therapie sloeg aan, de start van fase 2! Voor het eerst weer helder zijn in hoofd na meer dan een jaar. Niet te beschrijven. De afgelopen voelde ik het leven weer in me terug komen. Hoe bijzonder blijft het dat wanneer het lichaam weer mee gaat werken de zin in het leven direct terugkomt. Met de dag kon ik wat meer en ben ik voorzichtig grenzen gaan verkennen. Ik heb gemerkt dat ik met vrienden af kan spreken, op het terras kan zitten of de winkels in kan. Ook kan ik weer goed lezen en computeren. Mijn brein functioneert weer maar moet duidelijk nog conditie opdoen en meters maken. De afgelopen weken was mijn hoofd niet snel overprikkeld maar wel regelmatig moe van inspanning. Mijn lijf en hoofd moeten weer wennen aan meer inspanning en dat geleidelijk aan opgebouwd worden. Ik weet nog dat Ivo sinds corona voor het eerst met het hele team op kantoor zat. Hij moest er echt weer aan wennen en nog steeds wel. Het is niet meer zo als voor corona waarbij je die prikkels van hectiek en vol kantoor gewoon gewend bent. Voor mij geldt hetzelfde. Langzaam aan zal ik weer moeten gaan wennen aan belasting, dat is nu niet zomaar klaar nu de ontstekingen uit mijn brein zijn. Maar ik heb voor het eerst het gevoel dat het ook kans van slagen gaat hebben na de therapie. 

Tot zover fase 2. Ik kom nu in fase 3. De laatste loodjes, en zoals het gezegde luidt...die wegen het zwaarst. Afgelopen week heb ik, samen met Ivo dit keer, gesprek gehad met de arts. Fijn dat hij er bij zit om mee de vorderingen te kunnen bespreken als af te tikken dat we de volledige 40 keer willen afmaken. Eerder was er een dame die stopte na 30 behandelingen. Ik wil dit liever niet want je zou maar later denken...had ik die laatste 10 nog maar gedaan want het is nog niet zoals gehoopt. In dat gesprek besprak de arts met ons mijn vragenlijsten die ik na elke 10 sessies en bij de start in moest vullen. Hierbij kwam naar voren dat ik bij binnenkomst mijn leven  beoordeelde en 120 scoorde van de max 140. Dat betekent heel slecht, wel confronterend vond ik dat. Na 20 keer scoorde ik 86 punten, een enorme verbetering toen energie terugkwam en de mist opgetrokken was! Na 30 keer scoorde ik zelfs 68 punten. De arts was heel tevreden en het er wel mee eens dat we het gehele traject afmaken. Wel waarschuwde hij dat die laatste 10 keer als zwaar worden ervaren en je heel moe maken. Ik kon me dat niet voorstellen. Ik zat namelijk enorm in de flow....Echter na afgelopen maandag de 32e keer kwam de vermoeidheidshamer in 1 keer weer om de hoek. Bam! Kapot moe na de behandelingen en weer enorm benauwd. M'n longblaasjes worden weer lui door de therapie dus ben weer aan de puffer. Ik moet nu nog 6 keer en dat zal even doorbijten worden. Gelukkig heb ik van moederdag het laatste deel van de 7 zussen gekregen en lees ik die nu in de tank, dan vliegt daar in ieder geval de tijd!

Na de laatste behandeling werkt de zuurstof nog 8 weken door. Na de behandeling trekt de vermoeidheid van de behandeling als het goed is vanzelf weg. Daarna begint de fase van voorzichtig weer wat proberen en lijf en hoofd voorzichtig weer conditie te geven.....zonder waas, geheugenproblemen en overprikkeling. Ik denk dat het deze zware behandeling helemaal waard gaat zijn!!!

wordt vervolgd!