afspraken

Ik zat klaar om te wachten op een telefoontje van arbo dienst. Tot nu toe had ik een hele vriendelijke assistent en 1 keer contact met de arts. Deze telefoontjes stelden me wel gerust omdat ze meer ervaring hebben met post covid patiënten. En ook omdat ik bij mijn vorige baan hele nare ervaringen had met de bedrijfsarts. Ik had al paniekaanvallen als ik naar die man toe moest, hij luisterde niet naar mijn behoefte en ging voortdurend over mijn grenzen. Heel naar. Ik werd er zieker van dan beter destijds door de stress die het opleverde. Ik werkte met getraumatiseerde mensen maar kon zelf na dat traject wel wat sessies EMDR gebruiken. Nu is het anders gelukkig, al blijft mijn alarmbel aangaan als ik weer een uitnodiging per post krijg. Deze keer moest ik 14.00 klaar zitten en werd ik 15.00 gebeld. Dat was wel wat minder omdat de spanning me energie kost. Het blijkt dat mijn fijne assistent langdurig ziek is en er een nieuwe mevrouw is die nog van niks wist. Ze wilde zich graag inlezen en 17.00 terugbellen. Dit werd half 6 en eigenlijk wist ze nog niks. Kortom, niet heel prettig maar ze klonk wel oprecht dat ze zich in iedereen wil verdiepen en dat ze even omkwam in het werk. Dat komt vast goed! De conclusie was dat ik nodig weer de bedrijfsarts moet spreken en dat zal 10 oktober zijn. 

Maandag en dinsdag was ik vermoeid, maar gelukkig woensdag fit genoeg voor mijn eerste groepsbijeenkomst ergotherapie. Ik had een soort positieve wedstrijdspanning, net zoals bij handbal vroeger op zaterdagavond thuis. Wel lekker gevoel. Ik ga weer wat doen! Was erg benieuwd met welke dames en hoe het zou gaan, en of ik het zou opredden om een uur met 3 mensen tegelijk te spreken. Het was ontzettend leuk! 2 leuke dames van mijn leeftijd en had het gevoel dat het meteen klikte. Die dames zijn al wat langer onderweg en werken inmiddels weer wat uren. Over hoe dat gaat en wat ze tegenkomen kan ik veel opsteken. Ook was het fijn veel herkenning bij elkaar te vinden. Bijvoorbeeld over de impact van een zomervakantie op vermoeidheid en je daar schuldig over voelen, maar ook over weinig energie hebben voor leuke dingen. We hebben uitgesproken graag te willen bespreken waar we tegen aanlopen maar ook de successen zodat we van elkaar kunnen leren en tips kunnen geven. De ergo vertelde voor mij belangrijke zaken. Bijvoorbeeld dat stilstaan en teveel rust, wachten tot je beter wordt ook niet werkt. Binnen de mogelijkheden grenzen oprekken hoort bij herstel, maar wel als het kan en er ruimte is. Maar ook dat leuke dingen voor je geest zo belangrijk zijn dat ze enorm goed zijn voor je herstel. Dat het soms prima is toe te werken naar iets leuks en er dan een paar dagen van bij te komen. De positieve ervaring geeft zoveel goede stofjes die je ook nodig hebt om gelukkig te zijn, wat heel helpend is voor je herstel. 

De groep bevestigde me dat ik al ver ben op gebied van rust, acceptatie, zelfcompassie en genieten van wat er is. De kleine dingen. Komt 'n werk en ACT opleiding soms toch heel goed van pas. Ik denk dat ik daarin wel wat kan betekenen voor de andere dames. 

Vrijdag had ik individueel gesprek. Het is zo fijn om even te kunnen sparren! Nella is heel rustig en pakt uit mijn stortvloed van verhalen precies het juiste. De komende periode hoop ik stabiele modus te vinden maar ook invulling aan m'n bestaan. Het moet weer een beetje nut krijgen. Ook deel ik zorg over de afstand van het werk die steeds groter wordt. Het idee bij mij van het werk is dat het over uren gaat en dat het direct invulling moet hebben. Nella heeft met mij gekeken wat haalbare stappen zijn en wat eerst moet. Vanuit daar ga ik verder een plannetje maken. Het moet namelijk zo zijn dat wat ik opbouw met werk moet aansluiten in wat ik prive opbouw. Het moet niet ten koste van gaan. Kijken naar mogelijkheden. Mocht het niet lukken dan is het jammer.

Het gaf me zo'n goed gevoel dat er binnen het herstel, neergeven accepteren en uitzieken wel wat mogelijkheden zijn. Wel heel goed in de gaten wanneer wat opgepakt kan worden in combinatie met thuis. Het blijft allemaal balansen.

Ik heb de fijne gesprekken maar gevierd met een taartje bij stek. de zon kwam erdoor en kon mooi naar de bootjes kijken. Gelukkig was het op het terras megarustig tussen de buien door. Ik had gewoon even het gevoel dat ik leef! 

Ondertussen heb ik contact gezocht met Inge, een oud handbalmaatje die werkt bij fysio 058. Zij heeft me gekoppeld aan een collega van wie ze denkt dat die goed bij me past. Ik ben vaker bij fysio 058 geweest en daar altijd goed geholpen. Maandag kon ik terecht.  Ik ben gekoppeld aan Manon en de eerste indruk is goed! Leuke vlotte meid die me vast kan helpen met mijn belangrijkste vraag: hoe bouw ik (thuis) kracht en conditie op? `Nu heb ik een hometrainer thuis maar durf er nog niet veel op te doen. En wat kun je aan kracht doen zonder dat het teveel is? Ik was wel doodop na deze afspraak. Wachten in een wachtkamer met muziek, 6 wachtende mensen en een koffiemoment van therapeuten duidelijk hoorbaar waren wat veel prikkels. Ook weer je verhaal moeten doen is een energielek. Maar nu is de kop eraf en hoop ik vanaf oktober op de dinsdagen smorgens te kunnen "sporten".

Afgelopen week merkte ik wel dat deze afspraken even moesten landen. Wat een informatie en indrukken! Op de avonden kon ik minder goed tegen alle lampen en tv, ik had een voller hoofd en sneller overprikkeld. Alle informatie moest even een plekje krijgen. Zondag had ik een pyjama dag en moest ik even niks. Mijn lieve vriendinnetje Annemargreet zou langswaaien maar zo dankbaar dat ik eerlijk kan zeggen wanneer dat even niet lukt. Nu bracht ze gewoon een verrassing langs, zo lief en helpend op zo'n dag!!

Mijn blog afschrijven zat er de afgelopen week dan ook niet in. En dan is dat zo. Gelukkig wil het wandelen weer steeds beter en vind ik dat heerlijk om weer even naar het mierepaad te kunnen en de bomen en de weilanden te zien. Ik merk dat er een stemmetje in mij de vaste afspraken vanaf oktober (dinsdag fysio en donderdag koffertje) spannend vind. Er zit een angst dat het niet lukt. Het helpt me om nu even per dag te leven, in het hier en nu, want ook alle info van bovenstaande afspraken krijgt vanzelf weer plek en is het weer een stuk rustiger in mijzelf. Ik ben er zelf bij, weet dat het prima moet lukken en als ik een keer dinsdag of donderdag heb waarbij mijn lijf moet bijkomen of schakelen, dan is dat zo. De druk is zo groot als ik hem zelf maak. Zo vind ik het ook wel spannend om te melden dat ik stabiliseer en mijn leven redelijk rustig en oke verloopt de afgelopen weken. Want stel je voor dat het morgen weer anders en ik dat dan met de wereld moet delen....

Voor nu ga ik voorzichtig door met combineren van rust en afspraakjes. Gister mezelf verwend met mooie planten voor bij mijn nieuwe geverfde muren en vanmorgen lekker naar de kapper geweest. Deze blog opent dan ook makkelijk deuren. Zo reageerde Esther meteen dat alles mogelijk is om te kunnen knippen, zelfs thuis. Nu kon ik vanmorgen komen terwijl er niemand anders was, kon ik gekleurd worden en het thuis zelf wel uitspoelen. Het was echt even een uitje! 

Sowieso ben ik nog steeds erg dankbaar voor alle lieve berichtjes van iedereen. Zo nu en dan druppelt er wat binnen, en regelmatig ook uit onverwachte hoek. Zo fijn en doet me zo ontzettend goed! Mijn sociale leven staat op 0. De komende periode hoop ik met Ivo wat dingen uit te proberen en erna met de mensen om me heen bij wie ik ook heel eerlijk durf te zijn. Want als ik ergens ben en na een half uur is het op, dan moet ik daar iets mee durven doen, zonder dat ik me druk hoef te maken dat ik iemand ermee kwets of teleurstel. Gelukkig heb ik deze mensen wel om me heen! 

Kortom......ik durf het bijna niet te zeggen.....maar ik voel me wel goed en er is vooruitgang.....nu voorzichtig door en niet gaan als een malle (zoals ik zo goed kan)

groetjes en fijn weekend iedereen!!!