it giet oan

De stabiliteit lijkt door te zetten. Elke keer als ik het typ denk ik na of ik het wel moet doen. Straks zak ik door het ijs en moet ik dat weer vermelden. Toch ben ik van nature positief en wil ik dat ook blijven. 

Het ging de afgelopen 2 weken niet zonder slag of stoot, maar ik donder niet om!! Zo vond ik het zeer comfortabel om de afgelopen 8 maanden de pil door te slikken. Geen maandelijkse feestweken en lekker stabiliteit. Nou hier dacht mijn lijf toch nu anders over en ging hierin zijn eigen weg. Toch maar even een stopweek....en ik denk dat alle dames onder ons zich kunnen bedenken....die was me toch heftig!!! De pijnen tot daar aan toe maar dan weer moeten bedenken dat de bijbehorende chagrijn en moodswings toch echt hierdoor kwamen en niet door de covid, was wel een aandachtspuntje. Maar desondanks met wat rustiger aan doen een paar dagen ging dat gewoon voorbij. Niks omgedonderd, niks terugval, kortom het geeft wel weer wat vertrouwen dat ik steeds wat meer kan verdragen. 

Gelukkig kwam de acupunctuur precies op tijd, gevolgd door een ochtendje sauna met Ivo. Man wat heb ik genoten, er even op uit, in mijn blote kont in de zon liggen en lekker stomen. Het was stralend weer en in de middag peren plukken in de tuin. Ik was gewoon weer eens even gelukkig. Helaas de dag erna een kleine domper. Mijn benen reageerden toch wat minder op de sauna en ik had 2 dagen moeite met lopen. Wat prettig is, is dat ik het beter kan verdragen als het even niet wil, en hiervan ook niet instort, in paniek raak of terugval. Ondanks dat ik er op dat moment niet altijd blij van wordt, onzeker tegen Ivo zit aan te mekkeren enzo. Het uiteindelijke resultaat is dat ik weer vlotter herstel van (over) belasting. 

De weekenden zijn nog pittiger dan door de week maar probeer ook wat te genieten. Zoals Pizzarette met het gezin, film kijken of prutsen met peren (een echte Miljuska zal het nooit worden). Afgelopen vrijdag weer eens een vriendinnetje op visite gehad. Wat ontzettend fijn! Ook zo fijn dat wanneer je van te voren aangeeft dat een half uur tot 3 kwartier even het beste is, de ander hier ook echt in meedenkt. Want als ik heerlijk in de tuin zit te beppen en geniet, ben je soms ook zo een uur verder. Soms merk ik pas later dat belasting te veel is geweest. De ergo leert me ook om vast te houden aan vaste tijden, anders is grenzen bewaken voor mij veel te moeilijk. Ook moet ik niet hieperdepieper doen en m'n energie ook in contact wat laag houden. Het gaat me steeds beter af. Al is het even de uit de band springen en hieperdepieper doen voor mij net als drugs. Het beloont mijn hersenen met dopamine en voelt zo goed, maar heb als gevoelig sensitief persoon dan soms echt hersteltijd nodig. 

Nog een hoogtepunt. Ik ben met mijn oordoppen (tegen de ruis) naar de sporthal in stiens geweest. Thijs moest toevallig uit spelen in stiens. Dus een beetje thuiswedstrijd en ik ben op de (elektrische) fiets naar de hal geweest. Half uurtje en erna stukje fietsen om te ontprikkelen. Genieten geblazen. Ook omdat thuis zoveel publiek had van familie maar ook vriendjes. Hij vond dat zelf natuurlijk helemaal niks maar voelt voor mij heel warm. Nu pas besef ik ook dat ik altijd leefde in de sporthal, hoe deed ik dat! Wat een prikkels van geluiden, felle lampen en personen. Ik hoop wel dat ik er steeds beter tegen kan want er gaat niks boven je kids kunnen aanmoedigen en er gewoon bij te zijn. 

Deze week eerste keer fysio. Ik voelde me eigenlijk best heel goed toen ik er heen reed. Ik gebruik sinds een aantal dagen CBD olie voor het slapen gaan. Ik probeer alles wat zou kunnen helpen. Ik merk dat ik er erg goed op slaap. En goede slaap is zo belangrijk. In een maandhoroscoop had ik gelezen dat oktober mijn maand zou worden. Man wat hoop ik daar op. Positief op de heenweg was ik er nog van overtuigd dat dat best wel eens kan zijn. Als alles heel rustig zo doorgaat, komt alles heel rustig aan vanzelf weer. Fysio was ook erg leuk! Even infietsen en 4 gevarieerde oefeningen. Ik werd er heel blij van. Wel vond ik de eerste squads spannend. 9 maanden niet gedaan en bij de vorige fysio vermeden we de bovenbenen want die reageerden te heftig. Het is wel zo dat ik met mijn flutknie (slappe zijbanden en afgescheurde achterste kruidband) m'n bovenbenen wel nodig heb. Die voorzichtig weer wat trainen is misschien geen gek idee. Nou ik heb 2 keer 8 squads gedaan, die voelde ik wel! Nu was het hopen dat de reactie niet te heftig werd. Middags had ik even een dip. Het lopen was zwaar, en ik denk dat het ook even mentaal weer een momentje was. Ik kon haast niet lopen en vond dat spannend. Soms bouw ik even een emmer op aan emoties en zorgen die af en toe even leeg moet. Nou dat was dinsdagmiddag. Weer even heerlijk onder een romcom zitten bleren tegen Ivo aan. Dan komen alle zorgen even naar voren: word ik ooit weer beter, straks komt het helemaal niet goed met mij, straks kan ik mijn werk misschien nooit meer doen, hoe komt het straks allemaal financieel, alles wordt duurder en ik zit hier maar thuis, kan ik ooit nog leuke dingen doen met de kinderen, met de familie, met mijn vrienden? 

Heel soms heb ik dit even, maar dat is ook goed. Na een potje janken (lees emmers) voel ik me weer even veel lichter en loopt direct weer makkelijker. Vermoeid op bed, goed slapen en ik kon vandaag gewoon om 7 uur opstaan en heb een heerlijke ochtend met Ivo gehad. Heel klein beetje spierpijn maar als dit alles is.....belooft dit ook weer goeds? Ik ben met Ivo in het Leeuwarder bos gaan lopen. Verder dan de afgelopen weken, een dag na de fitness, maar het ging gewoon prima. We hebben er een taartje op gehaald bij de bakker, heerlijk!!!

Morgen voor het eerst weer naar Harlingen rijden. Kort naar binnen bij het koffertje kijken en dan weer terugrijden. Eerst daar maar aan wennen en dan hopelijk meer! Vrijdag weer aan afspraakje voor een bakje met een vriendin. Ik hoop dat het lukt. Ik moet heel goed naar mijn lijf luisteren en af en toe me er even bij neergeven en grenzen aangeven. 

Volgens mij met alle wel een wee een redelijk positief verhaal. Babysteps en daar heel blij mee zijn. Er is vooruitgang!

In een volgende blog hoop ik te vertellen dat de stijgende lijn doorzet en dat het lukt vaste afspraken van werk samen te kunnen laten groeien met thuis. Want het is positief, maar klein....... er is nog zoveel dat groeien moet, maar het begin is er!